17
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2219
Okunma

bakınca gökyüzüne çıplak duruyor gece
çıkıp geliyor Marduk’un kollarından bir fahişe
gözlerinde muğlak bir cesaretle
ruhani bir gücün esrarı yapışırken tenine
küçük bir leke düşüyor kirpiğinin gölgesine
sabah ezanlarıyla uykuya çekilirken bedenler
buz gibi su kesiğinde arındırılıyor kirler
yine ölüyor düşler can almadan rahminde
bir gün daha doğuyor Babil’in asma bahçelerinde
kentin üstünü örtüyor Enki’nın oğlu
kirlenmiş elleriyle
ve ölüyor insanlar
etle tırnak arası bir zaman diliminde
kimliksiz tanrıların diş aralarına bıraktığı düşlerle
depresif gecelerde yine yürüyor eller
yürüyor körpecik bedenlere…
sevgi kaya