Hep aynı kelime
Başlarken de, biterken de

Bir kelimenin eksikliği
Bu kadar mı eksik bırakırmış yaşamı

Baba
Kısa pantolon giyiyorken daha gözlerim
Bırakıp gittin
Ne bir gün kanayan yaralarımı silerken gördüm
Ne de yavrum diyen sesini duydum
Sadece eski iki resim
Birde kıymetini bilmeyip kırdığım saatin
Senden bana kalan

Bir eşyanın eksilmesi hayatta
Bu kadar mı eksiltirmiş insanı
Bütün saatler durdu sanki
zamanlar
Hep aynı kelimenin öldüğü güne akıyor


Babam

Bak ölmeden ilk defa sana babam dedim
Neden silmiyorsun akan gözyaşlarımı
İlk defa, ilk defa
Kendi başıma silemiyorum
Yoruldum




Koro kitaplar

Yüzümde yılların biriktirdiği kitaplar
Seyir halinde

Hayata karşı yenilgidir
Keskin kelimeler


Bıçak yarası sevdalar
Kelime olur
Şaire
Oturur içine bir ağırlık
Omurga yarasıdır
Felç bırakır


Bir demet taştan sözcük
Düşer yüreğe
Yeniden yağmalanır
Dil yarasıdır
Yanık bir roman bırakır

Kitaplar
Koro halinde
Hüzne çalıyor




Anne
Senden gidemedim

Bayramlarım
Kaldırımlar hikâyesi
Cenaze yanar


Gönlüm
Kayıp ilanı
İnzivaya çekilmiş
Çile

Türküm
Tavan arasına kaldırdığım
Terliğin
Toz bağlamış


Üç fotoğraf kazası
Yaşadığımız
Doğumla ölüm arası tünel


Anne

Kurguyu yanlış yazmış
Hayat
Sonum içinde olmalıydı