11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1815
Okunma
“Yeter ki gün eksilmesin penceremden” diyen şair!
Gün eksildi benim penceremden.
Vefa,
Suladığım bahçelerin çiçeklerine gizlendi.
Çiçekler arıların peteğinde bal şimdi.
Anladım ki,
Gönülleri yaralamaktaymış,
Yalanmış güneşin misafirliği.
Gün eksildi benim penceremden.
Gönlüme doldu yalnızlıklar.
Anladım ki,
Gerçek değilmiş dostluklar.
Bilinmez bir rıhtıma demir attı,
Bütün anılar…
Gün eksildi penceremden
Akşam oldu.
Düşlerime düştü yıldızlar.
ÜLKÜ DUYSAK