3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
971
Okunma
Daha ben küçücüktüm;
sen beni bırakıp
gittin anne
kokun burnumda kaldı
şimdi ben bahar kuzuları gibi
havayı kokluyorum
seni bulmaya çalışıyorum
anne.
Gözlerimde kalan hayalin;
bir kırmızı çiçekli elbisen
siyah pabuçların
bir de elindeki bohçandı
senin gözlerinde ise
sessiz haykırışlardı.
Beni bırakıp gitmediğini
yıllar sonra öğrendim
çok geçti artık
hep içim paramparça
her parçaya bir dikiş atıyorum
ben cerrah oldum anne
hayatımın yırtıklarını
dikmeye çalışıyorum
bazen başarıyorum
bazen de gözyaşlarıma
hakim olamıyorum.
Büyümüşüm haberim yok anne;
bir ses duyuyorum
arkamda
bir çocuk sesi
bu benmiyim
hayır olamaz diyorum
bir de bakıyorum
benim çocuğum
ben onunla çocuk olmuşum
çocukluğumla çocuğumu
büyütmüşüm.
Hala daha kokun burnumda;
bahar kuzuları gibi
havayı koklayıp
seni arıyorum.
Cevap Yaz