Bu ne kara sevdaymış, ne yaman bir çileymiş ?
Vurmuş ortadan yarmış, sallanıyor direğim
Senin sevda bildiğin ihanetmiş, hileymiş
Yâri eller sararmış, dayan yitik yüreğim...

Bir an bile sesini duymasa çıldıran yâr
Gecenin yarısında uykudan kaldıran yâr
Bağını viran edip, gülünü solduran yâr
Ele hatır sorarmış, dayan yitik yüreğim...

Sevginin küreğiyle nefret harcı karanlar
Gönül dostunum deyip kucaklayıp, saranlar
Gördüğüm rüyaları hep hayıra yoranlar
Şimdi şerre yorarmış, dayan yitik yüreğim...

Mızrap saza darılmış, nağmen dilinden gitmiş
Perdeni kaydırmışlar, akort telinden gitmiş
Ne biçim yüreksin ki yârin elinden gitmiş ?
İçin, dışın kararmış, dayan yitik yüreğim...

Bir kez daha yenildin, bir kez daha yittin sen
Hiç ağlayıp sızlanma, bunları hak ettin sen
İbrahim`ce kendini ateşlere attın sen
Sevdan ömre zararmış, dayan yitik yüreğim...

Çaren yok ; böyle yazmış, alın yazını yazan
Gözyaşıdır zannetme, kandır kirpikten sızan
Senin baharın bitmiş, artık her mevsim hazan
Saçın, başın kırarmış, dayan yitik yüreğim...

Acımış patlıcana kırağı çalmaz derler
Dünya`da namert güler, mert olan gülmez derler
Ölenler hayvan imiş, aşıklar ölmez derler
Kaderde bu da varmış, dayan yitik yüreğim...