Niye böyle suskunsun
Adın Eylül’mü senin

Her gelişimde böyle ağlamaklısın
nasıl öpmemi istersin
bahar çiçekleri arasında,
yada söğüt ağacı altında mı
alnının orta yerinden seni.

dudakların neden titriyor böyle
bakışların neden donuk.
adın Eylül’mü senin
acılardan yontulmuş çocuk.
hasretleri çok yaşamışsın
darbelerin yorgunluğunun tescili,
göz altında ki çizgiler büyük büyük.

kaçırma gözlerini gözlerimden
ne güzel gözlerin var
yoksa adın Eylül’mü senin
gözlerinde umudun binbir rengi
ve tam ortasında atıyla şahlanmış ona keza
Şanlı bir eşkiya...

Kim taradı şu karşıda ki evi/hunharca
hangi cani kıydı şuracıkta yatan yavruya
ayakların çocuk..
ayakların...
hangi soysuzun mayını ayırdı o incecik bedeninden
hayır ağlama sakın
gözlerinde umut
direniş yakışıyor sana...
direniş
direniş çocuk.


Furkan CAYMAZ