Sen ben gibi olma emi
Tut yakasından karanlığı silkele
Dökülsün güne sabahlar

Ben ki…
Geceye mahkum yarasalar gibiyim
Işıkta görmez gözlerim
Seslerin peşindeyim mütemadiyen
Sen bana bakma, aldırma, hele ki hiç özenme
Dönme…
Gittiğin yerde kal
Ben yaşıyorum apar topar
Heveslenme boş yere
Gece alışkanlık yapar


Ben ki…
Köşe dibinde gölgelere sığındığım zaman
Ya da avare dolaşırken caddelerde
Sensizliği yaşıyorum
Bazen düştüğümde akşamcı meyhanelerine
Kadeh diplerinde hep sen kalıyorsun
O son damla sen gibi akıyor içime
Bekliyorum,
Sen bana benzeme emi
Ben boş yere umutlanıyorum

Ben ki…
Bu yollarda yalnız seyyahım
Bir kere hayalini görsem,
Diniyor ruhumdaki susuzluğum
Çocuklar gibi seviniyorum düşlerimde sen varsan
Pişmanlığım kendime
Dualarım sana her yatışımda
Ve her kalkışımda sana amin’lerle uyanıyorum
Yüzümü sürdüğümde secdeye Rabbim affetsin diye
Yüreğim burkuluyor acılar kaplıyor benliğimi
Cehennem ateşlerinde yanıyorum
Sen bana benzeme emi
Ben içimde yalnızlığı taşıyorum.

Sen ben gibi olma emi
Ben senin yokluğunu bile seviyorum
Biliyorum
Yüzüme kapalı tüm kapılar
İncinmiyorum

Sen ben gibi olma emi
En son yürek ölmesi gerekir
Ben ilk önce öldürdüm yüreğimi

Söz he mi?
Gelmeyeceksin
Görmeyeceksin

Bana benzemeyeceksin emi.

Hüseyin AKOVALI