Arkasından bakakaldığım,
Bu kaçın sefer giden
Bilmem sayamadım hatırlamıyorum
Bir köşede sızmış bir şekilde duruyorum
Gelip giden insan huzmelerini saymazsak
Hep aynı yerde yapa yalnızım.
Kimsesiz ve çaresiz
Saçlar dağılmış
Üst baş yırtık
Ayakkabının yarısı parçalanmış
Diğer eşi ise kim bilir nerede kaldı
Bir bilinmezliktir başımda
Şarap şişem hep yanımda
Kadehten içmeyeli çok oldu
O neydi hatırlamıyorum
Hangi içki masasına meze oldum ki
Buralardayım

Arkasından bakakaldığım
Bu kaçıncı sefer
Geceleri uyuduğum bu bank benim evim
Bak bir sefer daha geçti
Akşamın son ekspres treni
Hadi durma koş yetiş
Nedir bu telaşın
Dur gitme
Ben sarhoş
Sen hayatın peşinden koş
Dur gitme iki çift laf edelim

Arkasından bakakaldığım
Bu kaçıncı sefer
Köşe başı şarapçısı değilim
Bir istasyonda beklide bekçiyim
Son düdük sesi kulağımda
Giderken dört kolluda
İnsanların omzunda
Bu son sefer gidiyorum
Bakakaldığım seferin içindeyim
Hayat bitti
Ve yaşam başladı
Beklide…
Yoksa ağlıyor musun sen
Bu defa son seferi sen kaçırdın
Bak sen bakakaldın
Giden trenin ardından
Bu son veda sana
Haydi, hoşça kal
Vakit tamam
Gidiyorum…