Bir ilkin gözlerinden bakıyorum sessizliğe
Ey ölmek vuslatı az az değiyorsun ya tenime
Beni getiriyorken zaman sana
Sen ey ölmek vuslatı çekiştirip durmaktasın kendine

Bu hancı baharlarını sürükleyip
Gözlerimden söktüğün sevinç fideleri
Senin marifetindir oysa
Ey ölmek vuslatı hizanda kemale erdirerek
Biliyorum adam etmektesin kulluğumu

Barışı buruşturan bir diyetle
Geldiğin anları sustum
Kovuşturmuyorum artık gölgemden
İzlerini taşıyorken hayat
Ey ölmek vuslatı tebdil eyleme yüzünü
Göster gözlerimin kalbine

Metanetimi ulayıp ırmakların ucuna
Dağların heybetinden geçtimse de
Her hamlende seni anlamayı dert edinmişim
Ruhum iffetini büyürken sana doğru
Bir sevgili gibi hazlanarak
kollarına teslimim

Ey ölmek vuslatı saatleri kurmaktan vazgeçtim
Günleri devirmekse beyhude bir umut
Gel artık tenimin eskimiş yerlerine yerleş ilk
Gün ay yıl seçmiyorum davetin için
Hesap tutmuyorum yokluklarıma dair
Gel ey bitir tükenmişliğimi