ve şimdi tanrılar
tahta koltuklarında otururlar
içlerinde maziyi seyrederken cam kafeslerde
kırılacak bir güneşi tutuyorlar

öfkeden yoksun insanlar
dağlarda isyanlar
kadeh kadeh dökülürken şaraplar
kızıllığında tanrılar
işaret ederken asalarıyla
turnalar gibi
günü çalan geceyi

ve sen masumiyetin adı
tanrılardan yardım dilenmeden
çalınan sevdayı yakalayabilir misin

güllerle bezenmiş bahçeler
kızıllığın rengi olmuş
deniz / gök
maviyi sormuş
tanrılardan

uğultulu ses dağlarda sabahladığından
gözlerinde maviyi damarlarında ki kırmızıdan
deniz ve gökyüzü resimlere boyanmış
tahta koltuklarında ki tanrılardan

renginde sevdanın adı kaldı
romanlara yazılmış hikayeler
cam kırıkları
gülün adı kırmızının içinde saklı kaldı.
.
.
.
b@r@n . . . . . . . .