ıstrabın eşiǧindeyim,
çelikten bir kama saplanmış yüreǧime
paslandırmak ister gönlümü
hayat acımasız tekmeleriyle…
„bülbül isyan eder açan her güle“
mutluluk ise çok uzaǧında hayatın
bizim taraflardan biraz ötede
ne hikmet ise gülmez yüzüm
her seferinde sevincim
yeniden gömülür acılarla içime

ıstrabın eşiǧindeyim
söz dinlemeyen gönlüm isyan ediyor
bana çıkış yolu göstermeden
bir kaç gülüşe yenilen gözlerim
yitiriyor sevincini istemeden
aramak; baharda yazda gülen yüzleri
çözmektir hayatın amacı
bilinmeyen denklemleri
oysa yenildik ruhumuza
getirince hayat „ıstırabın eşiǧinde“
acı haberi…
biraz daha gayret dizlerim
istemden de olsa yenilgiyi kabullendim
„tarifsiz kederler içinde“
akibeti bilinmeyen ıstırabın eşiǧindeyim
bu öyle bir sevdakı ismi ıstırap
yüreǧim yenilgilere maǧlup ve harap
açılan her yolda vardır muhakkak
doǧmayan güneşe inat bir mehtap

ıstırabın eşiǧindeyim sitemkar bir bakışta
kaybettim zamanımı arıyorum şimdi
olsada ara sıra
kalan üzüntü ve yanılgılarım
hayat! Bundan sonra kayıplarımı toplayıp
artılar yapacaǧım,
yanılmalarımı azaltıp
yeniden sana satacaǧım


Hasan Hüseyin Arslan, 02.04.2009. Frankfurt am Main