Nar çiçekleri utangaç kırmızı açtı

Hala yoksun



Bazen hep çocuk kalsaydım derim

İnsan büyüdükçe sıkıntıları çoğalıyor

Katarlar hüzün taşıyor insafsızca hayatlara

En üzüntülü anlarımda seni düşünüyorum

Ellerini düşünüyorum

bir ahşap tarakla

saçlarımdan bir su gibi

omuzlarımdan adım adım indiğini hissediyorum

boynumun kuytularına



Ellerin teselli edermişçesine

Sıvazlıyor sırtımı



Hayal de olsa yaslanıyorum

usulca göğsüne



Huzur buluyor sancıyan bedenim

Her zaman ki gibi



Utanarak sokuluyorum sana

Nar çiçekleri gibi utangaç kırmızı oluyor yanaklarım



Ellerim mahcup bir edayla avuçlarında

Gözlerin o vurulduğum gözlerin

Her daldığımda derin huzur bulduğum

Ayrı kaldığım saatlerde içine sızdığım

Yüreğine yaslanıp kaldığım

O sukûnet bulduğum

Tek sığınağım

Demir ata bildiğim

Tek mavi limanım

İNCİ DENİZ