Ayrılığımızla Bütün Hiç Kırığımız

ne
dudağımda bıraktığın tatlı türkü
ne
yüreğime ektiğin çiçekli sancı
bir son bulacak...

bendeki sende
ve
sendeki bende
sonlanacak bütün sonlar...

ben
bana verdiğin bu aşkla
yeniden yaratılmış olacağım
sen
beni böyle yeniden yaratmış olmakla
yeniden yaratılmış olacaksın

ne ben
seni görmeden önceki
kendi boşluğuna bile yabancı adamım
ne sen
beni duymadan önceki
doluluğuna tanıdık kadınsın

ben
çıtına bile göz kulağım binbir telaş
sense
ben dünyayı ayağa kaldırsam
karnı aladağdan serin umarsızlık

biz
ayrılığımızla bir bütünüz sevgilim
ve benim bundan başka hiçbirşeye
bir yakınlığım yok evrende
ve senin bunun kadar hiçbirşeye uzaklığın

gideceğin korkusuyla birleşince kokun
karanlık bir okyanus kabarır içimde büsbütün
gözyaşlarım huysuz yakamozlar gibi düşer peşine
kirli sarı bir zehirle yakarken içimi yokluğun
buz tutmuş bir kama saplanmış gibi
düğümlenir boğazım
günler bir bir saplanırken göğsüme
istemem uzağına bile değmesin
’hiç kırığım’


sığmıyor kabına içimdeki hiçbir deniz
boğuluyorum kendi okyanuslarımda

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.