İntihardı seni sevmek..
Tutunacak dalı olmayan uçurumlardan,
aşağı yuvarlanmak gibi bir şeydi yaşadığım..

Göğsümde saplı duran zehirli bir ok gibi taşırdım seni..
Çıkarsam da çıkarmasam da bilirdim öleceğimi..

Ha yaşıyorum farzet beni
ha bir leş..


Her gidişin çokça kalışı gibiydi seni sevmek..
Bir yangının ortasına düşüp, kül oldukça dirilmek..

Kavgam gibiydin direnirken kendime..
Her zaferinde daha bir işlerken içime,
Tükenirdim..

Gecenin kör karanlığında ensemde hissettiğim sıcak nefes gibiydin,
Duvarlara gömdüğüm nöbet nöbet cinnetim..

Unutmak istedikçe gömülürdüm sana..
Şimdi senden ne kaldıysa, cenkteyim
tek kişilik ordumla..


Ne zaman özlesem ölümü,
toprak kokardı ellerin..
ne varsa hayat dediğim, vazgeçerdim..
ellerinle okşa yüzümü..
ölmekteyim..


Seni sevmek; acıklı bir intihardır içimde..
Sebebini bir tek benim bildiğim..