21
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1355
Okunma

Deli şairden Nisan 1 şakası!..
Küçük iken;
annem beni
sırtında taşırdı.
Bazen iş çoğaldığında;
davara katardı.
acıktığımda bazen keçi,
bazen inek,
bazen de eşekten
süt emerdim..
Bir gün çok acıkırken;
Uzun kulaklının memesine
doyasıyla yapışmıştım.
Eşeğin canı yanınca;
tekmeği başıma indirince;
ağlamıştım..
Başım yarılmıştı,
beynimse dağılmıştı.
Beynimi peynir diye yeyince;
çoğunu eşeğe kaptırmıştım.
Eşek benden akıllılaştı,
deliliğimse;fazlalaştı.
O günden bu güne
hatırlamıyorum üzüldüğüme.
Eşekler üzülmez ki;
yem verildiğinde.
Bundan böyle;
karın tokluğuna
hep mücadele verdim.
Sıktırmadım gırtlağımı,
dişimi tırnağıma takıp;
uymadım düzenin
dalkavukluğuna..
Neşem yok kimsede
Azrail tepeme binse de
savunurum hep hakkımı.
Bu dünyada olmadım
kimselerin yakını..
Yıktım çok
zülüm tahtını,
gasp etmedim;
kimselerin hakkını.
Feragat ettim sadece
garibanlara hakkımı!...
M.Sıddık SOLMAZ
NOT: Bu şiirim Nisan 1 şakasıydı!..