Ezelden süregelen her canlının sorduğu
Cevabı sırda kalan sualidir gözlerin
Mantığı hiçe sayıp havsalayı yorduğu
Gerçek şu ki sevdanın mealidir gözlerin

Bahtımın gülümseyen mütevazi perisi
Yokluğun yok olsun da mühim değil gerisi
Orhan Gazi’nin namı Fatih’in hoşgörüsü
Yavuz Sultan Selim’in celalidir gözlerin

Her hücreme hükmedip aklımı zorlayacak
Ruhumdaki ateşi durmadan harlayacak
Nurunu kaybetmeden her daim parlayacak
Gönül semalarımın hilalidir gözlerin

Bir adam ki aşk diye düşmüş iken gümana
Gözlerini görüp de nasıl gelmez imana
Sitemim sana değil sensiz geçmiş zamana
Bin yeminle ömrümün helalidir gözlerin

Amansız bir bakışla takılınca ağına
İşte o an kuruldu kalbimin otağına
Ne de kolay ulaşmış sonsuz aşkın dağına
Suya hasret çölümün zülalidir gözlerin

Mağlubiyet şereftir duygular oyununda
"Esir olmuş hükümdar" yaftası var boynunda
Anladım yüreğimin mutluluğun koynunda
İçten içe duyduğu melalidir gözlerin

İsmail Koray Şimşek