bir zeybek narası vurur geceye muhrunu
sarhoştur efem içmiştir vurmuştur dibine şişelerin
bir o yana bir bu yana savrulur gönlü
ağzında bitmiş bir cigara izmariti atmaya üşenir
arada bir bağırır avaz avaz
’dağılın laynnnnnn’
e korkar tabi mahalleli
kapatır camı çerçeveyi
efede efedir haa
bıyık kaytan
tesbih oltudan
yürek mangaldan
aşk ezelden
cepkende en has kadıfeden
şöyle bi bakıncada canyakan cinsindendir anlayacağınız

nedır efkarı acep
soramazsın ki basar odunu yoktan sebep
gel soyle anlat desen
kelimeler acizdir diline
yetmez en asi ünlemler derdine

parlar cam gözleri zifir karanlıkta
bakar boş sokkaklara efem
bir turku tutturur derinden
ardından bide
’offfff ulan offfffff’
efem be can efem
tamam der mahalleli aşk vurmuş bunu
can özünden
işlemeli goğneğinden
en kötüsüde
efeliğinden be efeliğinden

seni beni vurdumu aşk
olur giderde tastamamından
efeyi vurmaya görsun aşk damarından
o sevdimi yağlı kurşun paklar
o aşkı yüreğinden
soyleyemez susarda derinden
sanmayınki korkudan
sanmayınki utangaçlıktan

efe korkmaz da utanmazda sevdiğinden
sadece kelimeler paspaldır onun cam gözlerinden

ileriden bağırır yine efem en can damarından

derki:

’bu cam gözler söz olunca gelecem laynnn, dağılın layn’

üç beş adım daha atar ve düşer efem kaldırımlara
tabi o canım çakır gözlerde göçer koca bedenle beraber yerlere
efemin çakır gözleri efeden de efedir
haykırır asıce etrafa
söz olcağım layn diye söz !!!

ve en sonun çakır gözlerde kapandı
sızdı anlayacağınız efemde
çakır gözleride sızdı
yani anlayacağınız
söz olmaya bu gecede
cesaret edemedi
efemin çakır gözleri
efemin çakır gözleri....
[m.ç]