hatıp:

bin yıllık kara hafız soyunun bir incisi
çağının insanlık yarışında açık birincisi
babamın annesi ol velinin saf son incisi
bitki hayvan insan her gönülün tek incisi

hatıp memet:

sazovasının beyidir asırlık kel mıstakın oğlu
çocuktur hatıp memet varır beyin makamına
kalkar ayağa elpençe buyur hatıp hoca başa
çocuk oturur kurula kurula dedesinin adına

gara hasanın osman abıca:

hatıbın en çalışkan gardaşıdır gara hasan
onun küçük oğludur atanın babası osman
bayramda ilk ona gittiğimde hatice anama:
hanım büyük misafir
sofrayı kur kahveyi sür
sanki beş yaşında değildir hatıb dedemdir


babam pirinç harmanı elekçi çadırı aslan ağa ve ailesi

anamınan abim ben iki torba dört güğüm
bir orduya yetecek gadek yemek
sanki düğün
elekçinin çadırına kurun sofrayı
gadı gızı
ah ağam bizi şereflendirdin
allahda seni ağam
derler güzel fadime ile beyi usta aslan ağam

misafir

akşam namazı kılınır evde çünki babam çok yorgunda
git oğlum memed nekadar misafir varsa getir halvette
gider alırım yerinmeden amcam arkadaşım gibi eve
yemek banyo üst baş verilir hergün böyle elbette
bugün ektiğimizin yarısını bile ekip biçmezdikte
üç dağköyüyle nimetimizi paylaşırdık biz bereketle