2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
940
Okunma
İnsanlar çok farklı,
Her tende nedense bulamıyorsun
Ya da her ses de her göz de her nefeste.
Hissedemiyorsun atan her kalpte.
Yıkılmış kentin çoçuklarının
Sönmeyen umut çığlıklarını.
Güneş her yeniden doğduğunda,
Ve ay gökyüzünde asılı bir lamba
Tarih yeni bir sayfa daha çevirir
Medeniyet adlı eski kitapta…
Mermiler sadece bir bedeni delip geçmedi
Sayfalar boyunca.
En temiz beyazı kirletti,
Bin yıllık çınarın her dalını
Bir mermi, balta vurdu, kesti!..
Yıkılmış kentin çoçuklarını
Evinden etmedi atılan her füze.
Sanmayın sakın ne annesini öldürdü
Ne de Bir oyuncağından etti.
Beton yığınlar altında kaldı dünya.
Selam durmalı şimdi hüzünle;
Filizlenen "Betondelen" çiçeğine...
Sadullah KAPICIOĞLU
Cevap Yaz