Söndü yanan son mum,
Titremez artık ruh aydınlığında,
Duvarlara vurmaz gölgeler,
Söndü yanan son mum.

Yastıklar söylesin gözlerdeki türküyü,
Karanlık şahit olsun gözlerden dökülen ezgilere,
Duyulmasın hiçbir içli nağme,
Yastıklar söylesin gözlerde ki türküyü,

Uyku aksın gözlerden,
Unutmalara sığınak olmasın uykular,
Yorgunluğun anlatsın kaybedilmiş gençliğini,
Uyku aksın gözlerden.

Perdeleri de çek hiçbir ışık anımsatmasın,
Mehtaplı yüzler de maziyi,
Ayda hep aynı yüzünden bakmasın,
Perdeleri çek.

Rüzgar bıraksın fısıldamayı,
Pencere kenarlarından inlemesin,
Gideni getirmesin hiçbir fısıltı,
Rüzgar bıraksın fısıldamayı.

Bölerken suskunluğunu gürüldeyen gök,
Yağmur taneleri dokunmasın tenlere,
Değmesin yabancılara teni,
Kızgın bir kadın gibi gürülderken gök.

Zaman ah zaman bir sinsi yılan,
Ne de hızlı akıp gider,
Bütün keşkeler, pişmanlıklar,
Zamanda bırakılamayanlardandır,
Ah zaman bir sinsi yılan.

Yum yorgun kirpiklerini,
Sinsice girsin rüyalarına,
Kısa zamanlar da yaşa, zamana bırakılanları,
Yum yorgun kirpiklerini.

Söndü yanan son mum,
Titremez artık ruh aydınlığında,
Duvarlara vurmaz gölgeler,
Söndü yanan son mum.

Hamdi Güngör