FINDIK FABRİKASI

Fındık Kırma fabrikasında,
Uzun, tahta masa.
Etrafında kızlar , kadınlar.

Aliye ; onaltı yaşında.
İki sıra sırma saçı, sıkıca örülmüş.
Manisa eğitim merkezinde askerdeki ağabeyinin ;
Boztepe köyünde iki sene evvel yaptığı, derme çatma evde.
Bir yaşlı Anası , birde küçük Dayısı.
Bir kilo hamsi için günde,
bin fındık kırar.
Makineleşmiş elleri.
Düşerken fındıklar leğene,
tıkırda tıkır;
Ah bir evlensem,
Bir erkek.
Razıyım her akşam rakı içse;
arada birde dövse.
Rakı sofrasını ben kursam.
Yeter ki ,korunsam gecelerde.
O zaman ;
şu Allah’ın belası Halil Efendi bile, çimdiremezdi kıçımı.

Mecbure; Otuz beşi inde.
Bir astımlı kocası Devlet Hastanesi’nde
Beş de çocuk evde.
Dört gün fabrikada, bir gün patronun , bir günde Şubedeki Teğmenin evinde.
Hizmetçilik.
Domuzun dölü.
Bok mu vardı astımlanacak?
Kırarken iri bir fındığın kabuğunu,
Hırsla sıktı , burar gibi kocasının hayalarını.
Yetmezmiş kendine baktığım gibi,
Götümde beş de bebe.

Fatma; yeni girmiş on iki sine.
Gözleri kakao karma makinesinde.
Mis gibi kavrulmuş fındık kokusu.
Bir parmak atsam ağzıma;
Halil efendi görmeden.
Döver mi gene aman bilmeden?
Sonra çalmanın verdiği utanç.
Başı önünde .
Fındıklar leğende.
Birikiyor tıkırda da tıkır , tıkırda tıkır.

Elmas ; henüz onsekizinde.
Yeni başlamış işe.
Avuçlarının içi , su toplamış.
Her fındık atış da leğene,
İnliyor.
İnlemedi , ağlamadı .
Yalnız , o kaytan bıyıklı herifle gerdeğe girdiği ,
Birde ilk aybaşı olduğu gece maada.
Amada inler insan diye düşündü.
Hep mi ağlar kızlar?
Leğende fındıklar; tıkırda tıkır , tıkırda tıkır.

Sevim; biraz hoppaca , birazda cilveli, Halil efendiyle çenede.
Bir elinde kaşık , yutarken sıkkın ,fındık ezmesini ;
kahrolsun gebelik , ah şu aşerme?
Halil efendinin avuçlarında memeleri,
İmrendirmemeli Tanrı gebeleri.

Dursune; yapıştırırken etiketleri; aç karnını ovuşturdu.
Amada obur bu Alaman?
Her ay Ordu limanından,
Gemiler dolusu çukulatalı fındık.
Genede bitmez çuvallar.
Leğenler dolusu fındık.
Tıkırda tıkır , tıkırda tıkır, tıkırda tıkır , tıkırda tıkır , tıkırda tıkır, tıkırda tıkır.

1973 – ORDU
Atila Bozoğlu – Eski Foça