Şiir en çok yalnızken yazılır.
Şiir yalnızlara sanki yazılır.
Yalnızların gözyaşlarıdır, şiirin mürekkebi
En çok yalnızlar şiir okur. En çok özleyen en çok
Seven, en çok hüzünlenen en çok isteyen yalnızlardır.
Kül olacak bir sigaradır arkadaşı yalnızın
En çok bir şarkı, sokaktan geçen bir kızın
Bıraktığı bir iç çekiştir.
Bir gitar konçertosudur, hayatı
Bir dokunuş kuşatır yalnızlığını
Yalnızlığı aslında kalabalıktır.
Duvarlarla konuşur, masayla dertleşir
Bir yudum çay ısıtır içini hiçbiri anlamaz
Derdini yalnızın.
Redkit’le che’yle romantizmle ahbaplığı vardır.
Unutmaz acı gelen her şeyi yalnız.
Düşlediği bir dünya vardır. Özlemlerini yaşatan
Kendisi yaşamaz başkaları yaşamadıkça
İnce şeyleri düşündükçe kalınlaşır atmosferi dünyanın.
Kalabalık kabalık olur bir yerde onun için.
Yavaşlatılmış bir hayat ister yalnız.
Duyguların geride kalmasını istemez hiçbir zaman
Çünkü bilir ki yaşatan onu odur.
Bir ekmeği ve bir sevgilisi olmasa bile
Yalnız olmadığını bilir.zaten en çok bu yüzdendir
Yalnızlığı..yalnızın.

Sebahattin TAYŞUN