Sen yoktun... Düşlerim vardı...
Aklımın kırbacıyla kendine gelen suskuluğum,
Kulaklarımda patlatdı senin adını.
Bir rüya, bir hayal, bir umut tükenirken
Ve senli şehirlerim adım adım uzaklaşırken benden,
Yönümü bulmaya yarayan sevda kırıntıları
Bir rüzgarla uçup kayboldu.
Ve kaybolmuşluğumla kalakaldım çıkmaz sokaklarda.
Oturdum bir kaldırım taşına ve seni düşündüm.
Sonra bir damla oldu
süzüldü yüzüme.
Uyandım...

Geçip giden ömrümde ne kadarda fazla yerin vardı.
Her yanım seninle doluydu, kaybolduğumda anladım.
Yalnızlık çekilmez oldu yüreğimde birden
Her yanım kasvet fırtına oldu, boğuldum...
Karanlığın içinde çıkış yolu ararken kendime
Bir rüzgar aldı götürdü beni uzaklara.
Gittiğim gezdiğim yerlerde seni aradım durdum
Yoktun... Olmayacaktında...
Sonra hızla düşmeye başladım.
Nereye gittiğimi göremiyor sadece düşüyordum.
Rüzgarla beraber savrulurken
Birden kendimi gördüm kaldırımda.
Boğazım düğümlendi, Ağladım...
Sonra bir damla oldum
süzüldüm yüzüme.
Uyandım...

Sen yoktun... Düşlerim vardı...

Bütün düşlerim sen kokardı...


Niyazi BİLGİN