Gözyaşlarımı kuruttum ve buhar olup yolladım bulutlarla.
Yağmur olup yağdılar mı üzerine ?
Islatılarmı seni sırılsıklam.
Hani sözlerimiz vardı vazgeçmemeye yeminli
Yeminler bozulurken kırdığın canlar
Parçaladı yüreğimi, Serseri beni...
Hani hiç bitmeyecekti okyanus gözlüm.
Bu gecemde yalnız ve sensiz.
Ne gözlerin var artık bakabileceğim,
Nede onlara bakabilecek yüreğe sahibim...

Artık susuyorum sensiz gecelerde...
Evimde bıraktığın gölgenle sohbet ediyorum çoğu kez.
Ağlıyorum, sus diyorsun. susuyorum, ağlamak geliyor içimden.
Haykırıyorum, dayanamıyorum çoğu kez ama sen hiç aldırmıyorsun.

Kitapların halen rafımda. Açmak istemiyorum hiç bir kapağı.
Yeniden yaşamak ölümden beter o duygu selini.
Affet beni birtanem ama unutmam gerekiyor artık geçmişi.
Geçmişin kazıdığı resimler halen duvarlarımdayken.
Kanımla silmeye çalışıyorum çizgileri.
Canım acıyor, ağlıyorum. Sus diyor gölgen susuyorum
Ağlamak geliyor içimden ama sen hiç aldırmıyorsun.

Bitimlerin yaklaştığı son istasyonda ilerlerken
Karşıma çıkıyorsun yine. Gözlerin gözlerimi delerken,
İçimi bir hüzün kaplıyor.
Affet diyorum içimden, unutmam gerekiyor artık
Bir hançer acısı misali dönüp arkamı gidiyorum, son kez.
Arkamdan sesleniyorsun, susuyorum. Ağlamak geliyor içimden.
Haykırıyorsun bu kez sen ama ben hiç aldırmıyorum.

Niyazi BİLGİN