Kırlangıç,
Sana sesleniyorum baksana bana
Bir kuytu istesem verir misin kanadının altında
Serçe yavrularına dallarını yuva yapan ağaç,
Sana sesleniyorum baksana bana
Benim de umutlarımı saklar mısın orda
Serçe yavrularından çaldığım umutlarımı...
Nisan güneşi sana da sesleniyorum
Bakma öyle şaşkın şaşkın
Evet sen,ya kim olacaktı?
Sen yeşertip tohumlarımı
Rüzgarınla kurutmadın mı açan çiçeklerimi?
Sen kasvetli yağmur damlaları düşürmedin mi toprağıma?
Yanılıyor muyum, sen kanatmadın mı yosundan nehirlerimi?
Yalancı sıcağınla ısıttın ellerimi kandırdın beni...
Döner miyim sandın bir gün, bir de şiir mi yazdın ey sevgili!
Hatırımda dizelerin
“Bende unuturum elbet,
Güneş batıdan doğmayı,
Sayfalar dokuza katlanmayı öğrendiğinde...”
Unuttun sen beni,
Öyleyse katlandı sayfalar tüm tek sayılara...
Tek tek tükendim her katlayışta
Kırlangıç,
Vazgeçtim, verme kuytularını
Küskünüm artık ben tüm kanatlara...