Siz, daha dün çocuktunuz, ağlardınız,
Okulun yolunu, koşa koşa tutardınız,
Arkanızdan bakardı; anne ve babanız,
Siz, koşa koşa mutluluklara uçardınız…

Ödevler, dersler ve öğretmenin sevgi seli,
Akşamın yorgunluğu ve karmaşık duygular,
Bugünün ağır yükü, yarının kuytu endişesi,
Sizin ufacık beyinlerinizi nasıl da yormuş…

Çocukluğunuzu yaşamadan sınavlar, sınavlar,
Kırlarda koşamadan, kitapları yastık yapmak,
Uyumak ve başını kaldırmadan yine uyumak,
Toprağı görmeden sevgi çiçeklerini tanımak…

Kısacık zamanda nasıl da sizlere alışmıştık!
Dertlerinizi, duygularınızı nasıl da paylaşmıştık!
Sevginiz sevgimizdi, üzüntüleriniz üzüntümüz,
Okul içinde ve dışında nasıl da bir aile olmuştuk…

Koşabilmek, daha da hızlı koşabilmek için,
Çok çalışmalısınız, ben de çok çalışmalıyım,
Yarınlara hep birlikte umutla uçabilmek için,
Kitap okumalısınız, ben de okumalıyım.

Sizler, bizim geçmiş ve geleceğimizsiniz,
Hepiniz keşfedilmeyen yeni bir dünyasınız,
Size düşen, ilk önce kendinizi keşfetmeniz
Ve bu keşfinizi, bütün dünyaya sunmanız…

Anneleriniz, babalarınız ve öğretmenleriniz,
Unutmayın ki; sizin en büyük destekçiniz,
Onlar olmadan sizler geleceğe uçamazdınız,
Bal yapacak enfes çiçekler de bulamazdınız…

16.02.2006
Akdağmadeni