YANACAKSAM DA BIRAK BÖYLE YANAYIM

Dünüm bu günümden farklı mı ki , bu günüme yanayım,
İçten içe sızlayan yarada , ben candan yanayım,
Cehennemden korkmaktan ziyade değil !
Cennete meyilde gönülden yanayım,
Beni benden alıp, bana sormayacaksa.
Çektiğim çileyi günahıma kefaret sayayım.
Yanacaksam da bırak da böyle yanayım.



Hududun sisi çökmüş, ışıkların arasında kapkaç yaparcasına,
Yelkovanla akrebin arası açılmış, ölülerini toplarken,
Seni düşünmeyen her zerrem kendi içinde depreşirken,
Sipere her yattığımda , bir kurşun yarasına
değiştim hayatı,
Bir dilenci edası ile kuruşu kuruşuna ,
Acı zemheri de kusurkan bütün kinini,
Zar zor tanımıştım, kümyem de yansıyan beni,
Silahım beni tanımaz olmuş, yabancı yabancı
bakışlarını fırlatırken,
Meğer benden ziyade ruh ile ;
Siyaha alışmış bedene bembeyaz kefeni ,
Dediler ki gözün kara ama yanarsın.
Geçmişte yaptıklarını bir günde silersin. Tutabilirsem aşk olsun.
Taşımaz olmuş bu günah katarında katırın tekeri.
Dedim Ki:
Yanlış Yolda ne bir odun ne bir çırayım.
Bırak da bildiğim yolda.
Yanacaksam da böyle yanayım.


*

Ölümün perdesini aralamışken dönüp bir gülücük,
atabilirmiyim geriye,
Ruhumun Lokomotifini tutturmuşken aheng ile
bağlamışken rayda seriye,
Var gücümle haykırıp ciğeri yırtarcasına ,
Umut ettiklerim için değil , kaybettiklerimin
hüznü ile;
Son kez içimdeki vecdi sönmeyecek bir şekilde harla
Beni bana benzemeden , benden alıp sana teslim edecek
şekilde gönül fırınında közünü harla
Madden soyutla, Manen ruhuma icazet et.
Yanacaksam da bunu görüp öyle yanayım.

SÜRGÜN ÇEÇEN- HAKAN GENEŞ