Özledim
Çok özledim
Kokunu arıyorum gece gündüz
Nefes alamıyorum nefesin olmayınca
Sesin olmayınca susuyorum
Boynumu büküp
Öylece duruyorum.
Çok özledim
Tenini özledim
Sesini özledim
Bakışını, gülümseyişini
“Gel! ” deyişini özledim.
Nerden bileceksin şafakları kaç kez vurduğumu
Her gece bir başka karanlığa gittiğimi alıp başımı
Simsiyah duvarlarla savaşımı
Nerden bileceksin
Saatlerce “Geri dönsün ne olur! ” diye Allah’a yalvarışımı
Nerden bileceksin.
Nasıl özledim
Yanaklarında gezmeli elim, parmaklarım dokunmalı
Saçlarını tarar gibi yapıp okşamalı
Gözlerim en derin yerine bakmalı gözlerinin
Yüreğimde eski ılık şeyler tekrar akmalı…
Kahkahaların vardı
Sarar sarmalardı ruhumu sımsıcak
Flüt sesleri ayrılırdı orkestradan
Beynimi okşardı sessizliğin
Çok özledim canım
Çok özledim ama gitmiyor sensizliğin
Bitmiyor.
Gelsen diyorum artık
Hani gezmiştik ya hayallerimiz yanımızda çiçeklerin arasında
Sen kaçmıştın ben yakalamıştım seni
Yine gezsek
Yine kaçsan, yine yakalasam seni,
Nefes nefese saçlarından öpsem
Gül yaprağı gibi olsa kelimeler
Dökülsem önünde.
Her renge boyasak evimizi
Ay ışığını yine birlikte seyretsek
Yıldızlara sahip çıksak
En parlağını paylaşamasak seninle yine
Başını omzuma koysan
Aslında sana verdiğim ama söylemediğim o yıldızın hayaliyle
Gülümseyerek uyusan…
Kımıldamadan saatlerce rüyanı seyretsem
Kızdırmak değil mi arada seslensem sana
“O yıldız benim! ” desem
İçten içe en mutlu halimle gülümsesem…
Canım,
Gel artık, çok özledim
İstersen bütün yıldızlar senin olsun teker teker
İnan ki çok özledim
Bana gözlerindekiler yeter…
Ah! Ah!
Gel artık
Artık Gel...

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.