Biliyor musun sevgilim..?
Seni o kadar çok özledim ki..!

Başını omuzuma koymanı, manalı manalı gözlerime bakmanı
Hüzünlenerek bana olan aşkını anlatmanı
Yalnızlığımı paylaşmanı, acı dolu günlerimde yanımda olmanı
Umutsuz bir gecenin sabahında,
Beni öperek uyandırmanı...

Mavi çaydanlıkta demlesen çayı
İçsem çay yerine o tatlı gözyaşlarını...

Derken; kapsan benden önce kumandayı,
Beni ağlattığı için, hiç sevmediğim halde;
Ama sırf sen seviyorsun diye;
Acı, hüzün, keder, aşk, bol ağlamaklı
Ve bir o kadar duygu dolu eski Türk filmlerine bakmayı...

Ahh..! Bir bilsen ne kadar özledim.
Her zaman ki pastahanede saatlerce
Konuşmadan oturmayı ve sıkılmayı...
Seninle sıkılmak bile güzeldi bee sevgilim...

Hatırlar mısın ? Nasıl da bakardık birbirimize, gözlerimizin içine
Gördüğümüz zaman yolda, tutuşmuş bir çifti el ele...
Sende benim elimden tutardın
Isınıverirdi birden soğuk ellerim ateşinle...

Ya o ikimize ait olan yerde;
Güneşin batışını seyretmeyi, kendimizi rüzgarın kollarına bırakmayı...
Sonra ; mutluluğun verdiği sarhoşlukla dönerdik
Küçük ama huzurlu evimize.

Hııh ! hep ben yakardım sobayı, yakamazdın
Koyardın üstüne mavi çaydanlığı, içmek için aşk çayını...
Yatardık sonra ama istemezdik uyumayı
Uyumak yerine tercih ederdik hayal kurmayı
Henüz olmamış çocuklarımıza isim bulmayı
Çoğu zaman, iyi geceler diyemeden dalmayı...

Oysa şimdi öyle yalnızım ki ;
Çok zaman oldu sobanın üstüne koymayalı mavi çaydanlığı...

Ağlamıyor ve bulamıyorum artık
O eski Türk filmlerindeki heyecanı
Ve mecburum artık o pastahanede tek başıma sıkılmaya
Offf bee Offf...Sensizlik ne zormuş..!
Alışamadım sensiz kalmaya, gel artık sıyıracağım kafayı
Koyalım tekrar sobanın üstüne mavi çaydanlığı
Bulmasın bir daha bizi
Yudumlayalım ki ayrılığı...

İbrahim B.