ÖLENLERİN HİKAYESİ YAZILMAZ.

“İnsanlığından vazgeçmeyen insanlar için yazılmış,yıllar öncesi bir çalışmanın yeniden revizyon edilmiş halidir.Yaşadığımız coğrafyada yıllar öncesinden bu yana değişen fazla bir şey yok aslında.Temennim insanlığın daha potansiyel bir güç haline gelmesi ve seyirci kalınmamsı böylesi oyunda. “

Kocaman bir çift gözdü,
Manşetten insana bakan,
Namludan fırlayan kurşunlar,
Saplanırken can yüreklere,
Yorgun ve solgun bir bakıştır,
Ölümü getiren mavzere.

Vurulup düştüğü yerden,
Düşmana olan bakışı,
Acı bir tebessümle anlatır,
Beni öldüremedin diyen haykırışı.

O bakan kara gözlerde,
Doğmaktalar her vurulmada,
Bir halkın yüreğinde.

Bayram sevinci yüreklerde,
İsyanları ateşledi o kara gözler
Haklı davaları uğruna,
Yok olmayacağını bir halkın,
Avuçlarına aldığı toprağı,
Gösterdi sımsıkı tutarak,
Ölümün dahi alamayacağını.

Yar gibi sarılarak düştüler,
Vurulurken topla tüfekle,
Ellerinden düşmedi mavzeri,
Ondördüne yeni girende bile,
Ana,baba,yar eli tutar gibi,
Tuttular mavzeri.

Vietnamlı askerin çığlığı,
Yaşandıkça duyulacaktır.
Kulaklar çınlayacak,
Başka kara gözler saplanırken,
Başka kara topraklara ,
Bu türkü hep yankılanacaktır.

Vatan için yere düşen,
O kara gözlerin içinden,
Bu bakış fırlayacaktır,
Gazete manşetlerinden.
Polonya’da,Afganistan’da,Filistin’de,
Yüzlercesinde,binlercesinde,
Sevgi dolu özlem dolu bakışlar,
Namludan çıkan kurşunla,düşerken toprağa,
Kırılırken filizleri dalların,
Son kez baktılar ölüm kusan silahlara.
O son bakışlar;bir bakıştan öte,
Bir balyoz gibi patladı zulüm ün suratına.

Büyüklü küçüklü yere düşen o kara gözler,
Düşerken toprağa birer birer ,
Daha savaşım bitmedi,başlayacak,
Ben halkım yok edilemem,
Bütün yüreklerde yaşayacak.

Namus değildi ellerinden alınan,
Ölüm değildi boyunlarına asılan,
Bu dünya insanlarının,
Çaresizliğiydi yeni baştan yazılan.

Ölenlerin hikayesi yazılmaz,
Türküsü olmaz namert elinde,
Can pazarı içinde ölen bebeğin,
Yıkılmış,yakılmış hatıraların,
İçinde yaşayanı olmayan,
Bacası tüten hayatların.
Harabeye dönen şehirlerin ,
Çürümüş cesetlerin,kopan başların,
Hikayesi olmaz insanlığı vahşetin,
Yaşanmamış hayatların türküsü,
Söylenmez dillerinde yaşayanların,

Bu kavgada ölenler birer vatandır.
Vatanı için ölen her asker,
Ana,baba ve çocuklar kahramandır.