Yeryüzünde öyle bedeller var ki
Her zaman yeni kapı açmıştır
Ve bu kapı aralığından süzülen ışık
Bu ışık sensin
Ödemekte zorluk çektiğim tek bedelimsin.

Dışarıda yakamozla bürünmüş sisli hava var
İçimde iç taraftan yaralanmış ağaç gövdesi
Karıncalar sarmış bedenimi
Ufacık bir yaprak sesinde sen gelmişcesine koşuyorum

Bana seni sevmenin yolunu
Benim olmanın uslubunu
Bakışlarını çözmenin kalemini anlat

Ömrümün vadelerini kısalttın
Arta kalanları yetinirim
Hayatın hangi teline dokunsam
Efsunlu bakışların kopar tebessümümden

Bir bulut ağlar göklerde
Saçar yeryüzüne ismini
Karıncaların gölgelerine saçar
Benim tabiatım değişir o zaman
Buzul dağları yastığım
Denizler yorganım olur.
…
Tabiata doğmaya korkar şafak
Makyajına benzer ufuk
Her ağladığında akar
Akar da tabiatı değişir doğanın.

Bu ürkek yolculuğumun tek durağısın
Denizlerin tek nefes kalışısın.

Müsvedde kağıt kalır elimde
hayatım bir şişe şarabın kıyısında
hayatı hep güneş sandım
bundan dolayıdır yenilmişliğim
sana hep eksik kalışım.

Artık hayatımdaki çizgilerin kaybolmak üzere
bana vaad eden falcıların mutluluğa dair dedikleri tükenmek üzere
her tükenişte seni baştan çiziyorum
gözyaşlarımla bulutlara….
Seni üç beş nefes içime çekiyorum dayanamıyorum
Tutunamıyorum
Kapkara hayallerimle çağa ayak uydurmaya çalışıyorum
Sonra ölümsüzleşiyorum
02/02/2009