Yangın denizlere düşen minik yağmur alazı sen
Ellerin sığırcık yavrusundan bozma kınalı ipek mendil
sanki...


Sevemezsin her kim ise onu sen
kendinden evvel
tutamazsın serinliğini
serkeş ulu dağların
bile...


Sen sana uyanırsın her segah makamında
Sana boyanırsın her acıya dem vuruşunda
buğulanır tenin
gözlerin



... ... ...





Heey!


Yangın denizlere düşen Yağmur Alazı!


Ellerin sığırcık yavrusu,

kınalı ipek mendil

ve sevemezsin her kim ise onu kendinden evvel

’zordur insan sevmek insana’


sen sana uyanır sana boyanırsın her gece

sadece

mühim olan ’sence’!



ve buğulanır asi tenin

mavi gözlerin

her segah makamında acıya acı tokuştururken ’bence’!