Hayat belki de ancak yiyen, içen, uyuyan, dünyaya yeni nesiller getiren bir "beşer"den; işe kendini tanımakla başlayıp, hakikatin peşine düşen ve varoluş bilincine sahip bir "insan"a giden yolculuk kadardır. Değilse, neden insan yanıbaşında düşüp, ağlayan bir çocuğu kaldırmadan geçemez? Neden şahit olduğu bir haksızlığa kalbiyle olsun karşı çıkmadan duramaz?

Neden "adam aldırma da geç git" diyemez, aldırır?

Çünkü her bir birey sadece canlılığını sürdürecek melekelerle donanıp bu dünyaya doğmuş değildir. Eğer üzerini örtmez ise, içinde bulabileceği temiz bir vicdanı da vardır. Kimbilir belki de bu, insana Allah'ın ruhundan üflediğinden bir cüzdür. Umulur ki, taştan daha da katı kesilmemiş bir kalbe sahip herkes, gün gelir şu geçici hayatta esas olanın -belki olmayı hakkıyla başaramasa bile- "iyi ve erdemli olmak" olduğunu sezer.



insan olmak zor zaanat ...kutlarım kalemin hiç susmasın sevgili yakamoz
selam sevgiler yüreğine

Seheryeli_1 tarafından 2/28/2009 11:01:01 PM zamanında düzenlenmiştir.