kördür bulutlar karanlıklarda
sıcak bir yuvanın dumanından taşmış
altında ne insanlar vardır yaşayan
ne insanlar vardır dünyanın /çirkefine bulaşmış
şaşmışsa yıldızların yörüngesi
ve ay bakıyorsa düşecek gibi gökten
güneşin ateşi yetiyorsa cehennemi anmaya
kayış sıyırıyorsa kasnağı dünyanın
gün sabaha yetişir mi bilinmez
alnında çizgiler
yok artık "bu dünya böyle gelmiş böyle gider"

hırçındır rüzgarı sahilin, gün batmaya yakın
elleri üşür yaşadıklarını aşk sanan aşıkların
sıkılmış dişlerin mahpusu
ne çilelere sustu bu dil, diller
öğrendik yağmurun ıslattığını
bildik /en sert kayalarda bile ardıç yetişir
lâkin kurttur kuzu postuna bürünen
hâlâ bazı çocukların gözleri yeşil
bazıları akren
çivisi çıkmış diyorsun da
çakan da var aslında
ama
su alıyor en sağlam gemiler
yok artık "bu dünya böyle gelmiş böyle gider"

tekerlektir artık zaman
yokuştan yuvarlanan
izlerini görebilirsin /dikkatlice bak
pusuya düşmez lâkin
sanma gördüğün hakikat
son vagonunu uğurladık trenin
artık "sen sağ ben selamet" vatan
kırılıyor kirişleri birer birer
yok artık "bu dünya böyle gelmiş böyle gider"


İlyas YAĞCI