3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1102
Okunma
_ tek doğruya yanlış çengelle asılı
zaman içi saydam korkuydum
en kuytusuna sindiğim
bir eski çağ masalında _
nöbettir
kendi sınırında tutulan
yanlış yansımalar
yanıltır en çok
umutlar kırılırken parmak uçlarında
tüm sokaklar çıkmaz
tüm çıkışlar duvar
ilk aynalarda söner ışık
sığınır içsel karanlığına
söylenmemiş sözlerle sulanan
çorak topraklar
kaktüs suskunluklar büyütür
surları mercan kalede
kurduğu idam sehpasında son bulur
bedende müebbet
ölümdür
ki her ölüm
kendi hiçliğine gömülür
_hayra yormalı
izinsiz geçen her düşü gözlerden
masumken bulut
ve ardında güneş_
/ea/
5.0
100% (1)
Cevap Yaz