1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2032
Okunma
Gece,
Boşluk,
Sensizlik,
Sessizlik,
Çaresizlik,
Duvarlar,
Boş duvarlar...
Gülümsüyor çerçeveler boş bakışlarla,
Karanlık,
Yine bir alkol gecesi,
Kadeh kadeh, şişe şişe,
Uykusuz boş geceler,
Neşet Ertaş söylüyor,
Yürekten, içten sesiyle,
"Bir anadan dünyaya gelen yolcu,
Görünce dünyaya gönül verdin mi?"
Tanrım! Nedir bu?
Nasıl bir boşluk?
Neden bu duygusuzluk?
Uykusuzluk...
Yoksa yolculuk başlayacak mı sonsuz diyarlara?
Yanıyorum belki de,
Atılmış bir izmaritin ucundaki köz gibi.
Ve yine dışarıdan bir aydınlık,
Sabah olmuş yine düşüncelerle,
Bahçede ılık, serin bir rüzgar,
Ve ben,
Ve yalnızlık,
Ve uykusuz geceler.
Cevap Yaz