Kara bulutlarla kaplıydı ufkum,
Kuru bulutlar, nem yok,
Sağanakça yağan gözlerimde fer yoktu o gün;
Çektiğim kalp sancısıyla kıvranıyorken,
Kayıyordu ellerimden gonca gülüm,
O an sen çıktın karşıma bagulum.

Yasladım başımı omzuna da
Şefkatinle avundum gecelerce,
Haksızlığımı haklı çıkardı hecelerin,
Seninle hatırladım yeniden
Varlığını sevincelerin;
Seninle uzandı önüme kardeşlik yolum,
Kardeşimsin şimdi, can dostum bagulum.

Akça kalbinde coşar sevgi pınarın,
Yüreğindeki güzellik vurmuş yüzüne,
Şimdi tutunduğum elimsin,
Dalım, kolum,
Muhteşemsin bagulum.

Bu öykü de bitti dediğim andı,
Elimdeydi elimi tutan elin,
Kardeşçeydi seninle çıktığım yolum,
Sen her şeye değersin bagulum.

18.Şubat.2009 22.30

Bu dizeleri sıkıntılı günlerimde hep yanımda olan bir aziz dostuma, kardeşime ithaf ettim. Bagulum dedim şiire ve onun deyimini kullandım, trakya deyimi. Çünkü o bana Bagulum der.