Bir kalemimin diliyle yazıyorum,
Bir de kendi konuştuğum dilden.
Dilim, dizelerle aktardığı mı yazıyor kendimce,
Kalemimin dili ise,
Kendisine emirlenmiş olan kelimeleri yazıyor.

Farkı vardı aralarında,
İkisi aynı anlamdan olsa ne,
Yalnız bir başına anlamda olsa ne.
Birisidir ki canlının, insan kulu olanların dilidir.
Diğer farklı olan ise, dizeleri nakşedenin dili.

Fark buymuş meğer, inan ki neye yarar.
Gönlü bir olsa eğer, inan dünyası dolar.
İnsan dilidir, anlatırsan anlatır,
Kalem dilidir, yazdırsan bitkin kılmaz,
Durmaz her daim yazdırır.

İkisine de sığındım, yazayım anlatayım diye.
Kalemimle yazdırdım, dünyam muazzam olsun diye.
Dilim ile anlatırdım, kendimi ifade edeyim diye,
İkisine sarıldım, dünyası zengin diye.
Fark bu olsa eğer, ikisi neye yarar.

Fark budur dediler, bilesin kâr etmeyecek.
Dünyalar farklı olsa, geceler birlik olacak.
Gönlümden akan olsa, dilleri farketmeyecek.
Yazdıran bir olunca, yazan sonsuz olacak.
Farkı bilmem bunlarda, sonsuzluk sonun olursa.




_-_-_-_ Mehmet Taş _-_-_-_ *15.12.2008