Zannetme ki garip başım,
Hayvan olan anlar bizi,
Yine sanma ey sırdaşım,
Şeytan olan anlar bizi.

Can kafesi tenden bıkıp,
Ego denen “ben”i yıkıp,
Bir dost için yola çıkıp,
Viran olan anlar bizi.

Yusuf yüzlü, vakur başlı,
Ahu gözlü elif kaşlı,
Bağrı yanık, gözü yaşlı,
Nalân olan anlar bizi.

Bir yâr için Mecnun olup,
Leyla derken Mevlâ bulup,
İçi dışı aşkla dolup,
Handan olan anlar bizi.

Kalbi çok saf gerçek şakir,
Her zerresi ehli Zakir,
Kanaatkâr yoksul fakir,
Candan olan anlar bizi.

İyi günde kötü günde,
Salih kulluk edip dinde,
Akıl fikir idrakinde,
İrfan olan anlar bizi.

Özü sözü bir gelecek,
Gönlümüzde yer edecek,
Kim yaralı kim bilecek,
İnsan olan anlar bizi.

17.06.07…Mustafa Yaralı
==================
==================

Sarp geçitte dik yokuşta,
İhvan olan anlar bizi.
Ne haldeyiz yazda kışta,
İnsan olan anlar bizi.

Sağımıza solumuza,
Dostça girip kolumuza,
Bilinmedik yolumuza,
Burhan olan anlar bizi.

Kamil insan ise şayet,
Ehlullah’dır en nihayet,
Özü, sözü ayet ayet,
Kuran olan anlar bizi.

Kalbimizin kalayında,
Düğün dernek balayında,
Gönül şehri sarayında,
Sultan olan anlar bizi.

Varlıktaki sırra eren,
Allah için alıp veren,
Hem sevilen hem de seven,
Canan olan anlar bizi.

Bize bol bol ihsan edip,
Türlü türlü nimet verip,
Rahmetiyle cömert gelip,
Mennan olan anlar bizi.

Yaralıyım O sebepli,
Dermanına muhtaç dertli,
Kullarına merhametli,
Hannan olan anlar bizi.

18.06.07…Mustafa Yaralı