Bir ses uyandırdı beni, kâbus tadında
Gölgesi belirdi o beyaz anlarımda
Çığlığı hala kulaklarımda
Hele o sözleri boyundan büyüktü adeta
Gözlerinde kan, ellerinde kardeşinden izler vardı
Bir ablanın ayak sesleriydi ,düşlerime giren
Koca bir gürültüden arta kalanıyla savaşıyordu
Seste, o benim kardeşim uyandırın uykusundan diyordu
Etrafını saran kızıllığa aldırmadan
Yıkıntıların görüntüsüne bakmadan
Kurtarın onu diyordu
O an aklına bile gelmiyordu
Beton altında kalan vücudunun acısı
Kırıkların , çatlakların sancısı vız geliyordu
Kardeşini istiyordu küçük elleri,
Üstlerine yıkılan ev zaten onların değildi
Yanına sığındıkları geçici bir çatıydı
Sonlarını bilmeden yattıkları uykudan uyanmaları
Bu kadar acı mı verecekti
Ayrı mı koyacaktı kardeşleri
Küçük kız yorgundu , sesi gitti gidecek
Yokmuydu Allah için bu sesi duyacak
Vakti geldi sandığı rüyadan uyandıracak
Bir ses istiyordu.
Gözleri hala kardeşindeydi oysaki
Rengi solan, çamurlara dolalan küçük elleri
Saçlarında geceden kalma kırmızı tokası ile
O hali korkutuyordu ablayı
O kadar seslenmesine rağmen sesini duyuramaması
Ürkütüyordu ufak yüreğini...
Derken uzanan elleri gördü gözleri
Konuşulan sözler kulaklarını tırmalar türdendi
Ama yine de umudu vardı , farketmişlerdi bizleri diyordu kalbi
Ses tonu yükseldi ,yazık çokta küçükmüş diyorlardı
Ne olduysa o zaman oldu işte
Bilmediği kollardaydı ,göklere doğru yükseldi bedeni
Yanlara düşen elleri, saçındaki kırmızı tokası
Kapalı gözlerinden süzülen bir damla gözyaşı
Çığlıklarıyla çarpıştı
Cansız bedenini saran ,kanlı topraktan üşümüştü belli
O yere göre sığdıramadığı kardeşinin sıcak nefesi
Geri gelmeyecek , acısı dinlemeyecek bir yola girmişti
Küçük Filistin’li
Ailesini elinden alanlar ,son emanetini de alırken zorlanmamışlardı
Daha anne babalarının toprakları kurumamıştı
Yetmedi kardeşinin kanı ile suladı kuruyan toprağı
Zavallı kız...
Hangi yürek dayanırdı buna
Hangi çağda , ne uğrunaydı bu savaş Allah aşkına

Üşüme kardeşim , yanına geleceğim
Acına ortaklık için tek gideceğim
Acılı kızın son sözleriydi hatırda kalan
Bir daha da onu kimse görmemiş
Kimbilir hangı silahın hedefi olmuştu
Küçük bedeninde taşıdığı o koca yüreği
Kimbilir......
Ölüme alışmakta varmış insanın kaderinde
Tıpkı o kızın bildiğine alıştığı gibi
Acının en acısını yaşamıştı
Yıkıntıların altında bıraktığı bedenlerle

Onun ölümü ,aslında ailesinin öldüğünü görmekti
Küçük bedenine bir kurşun vız gelirdi eminim ki
Öyle de olmuş...
Kaybettiklerinin ardından giderken
Tarih sayfalarında yerini alacağından habersizdi
Bütün dünya ülkelerinda adı geçen Filistin’li kız
Savaş başlıklarında, ağlar gözlerle çekilmiş resmi kalacaktı.

09/01/2009
17;30
eMİNE