Kâmil insan olmak için,
Tutunacak dal gerekli.
O, BİR dalı bulmak için,
Arayıcı hâl gerekli.

Muhammed’i O dergâha,
Bir kez giren çıkmaz daha,
Gönül gibi padişaha,
Nefis gibi kul gerekli.

Varına var ekleyene,
Dost kahrını çekmeyene,
Aba hırka bekleyene,
Kor ateşten şal gerekli.

Yerin göğün her katıda,
İnsan denen bu yapıda,
Pişmek için o kapıda,
Ölümüne, kal gerekli.

Muaşeret mektebinde,
Âşıkların meşrebinde,
Âlimlerin sohbetinde,
Arı çiçek bal gerekli.

Aşk şarabı içilirken,
Senden benden geçilirken,
Gel yurduna seçilirken,
Edep erkân yol gerekli.

Her kuş güle yanıp ötmez,
Bülbül gibi figan etmez,
“Lâ ilâhe” demek yetmez,
“İllallah” ta ol gerekli,

İki gözü BİR görmeye,
Aşk alana aşk vermeye,
Vuslat için yüz sürmeye,
Sabır şükür bol gerekli.

Hem Musa’nın hem İsa’nın,
Hem Muhammet Mustafa’nın
Kamil olan her insanın,
Gönülleri gül gerekli.

Hak yolunda ölenlere,
Ölü denmez bilenlere,
Canana can verenlerde,
Hayvanlıktan öl gerekli.

Yaralıyım özü söze,
Bağlayalı döndüm köze,
Çiğlik haram olsun bize,
Yana yana kül gerekli.

03-03-2006…Mustafa YARALI