Hazan yellerinde, savruldu yıllar.
Hatıralar dolu uçan yapraklar.
Dönüpte bakarsam, geçen ömrüme.
Hüzün düşer, neşe düşer, gönlüme.

Bende sorgularım, kendi kendimi.
Nelerle doldurdum, naciz bendimi.
Doğrumu yanlış mı, bir düşündüm mü.
Nafile geçirdim, ben bu ömrümü.

Gençlik gitmez sandım, meğerse gitti.
İstekler arzular, inanın bitti.
Yolun sonundayım, yoruldu yolcu.
Beni düşündüren, bu kulluk borcu.

Deli dolu koştum, gemsiz yularsız.
O gençlik yılları, geçti ayarsız.
Neler gördü şair, saysam sayısız.
Çokta dostum oldu, hepsi hayırsız.

Her şerden bir hayır, kaldı şaire.
Tecrübe selleri, döndü nehire.
Benle cefa çeken, girdi gönlüme.
Ömür kattı yarim, benim ömrüme.

Bunları yaşadım, ondan yazarım.
Niye böyle oldu, bazı kızarım.
Çağırsalar geri, hemen hazırım.
Bunlar mümkün değil, boşa yazarım.

İçerim Rabbimle, doludur benim.
Gençlik gitti diye, olmaz kederim.
Rabbime yaklaştım ve arttı sevgim.
Çağırırsan Rabbim, bende gelirim.

Kırardı saçlarım, karlı dağ gibi.
Savrulan yıllardır, bunun sebebi.
Gençlere tavsiyem, dinleyin beni.
Gençlik rüzgar gibi, uçurur seni.

Tavsiyem dinlense, ne güzel olur.
Buna uyanlarsa, huzuru bulur.
Gençlik değerlenir, kulluk yapılır.
Son demler gelince, nura varılır.

Türkmendağlı yeter, bağla şiiri.
Sen dört dörtlük gördün, bunca deviri.
Boşuna da geçirmedin gününü.
Rabbim Allah dedin, sürdün ömrünü.
HİLMİ CAN.
ŞUBAT.2009. (2242)