7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1093
Okunma
Bir bahar günüydü, gördüm ben seni.
Gönlüme yar diye, ördüm ben seni.
Yeter mi sana, Şubat’ın on dördü.
Bu can canan diye tek seni gördü.
Efsane değil adın,Leyla gibi.
Mecnun diye bilmez kimse garibi.
Mecnundan Mecnun’ um,Ferhat’tan Ferhat.
Meçhul olmak değil elbet, kabahat.
Bu aşk halinden bil ki, memnunum ben
Sensiz hem perişan,hem zebunum ben.
Hallacı-ı Mansur misali,ben senim.
Sensiz ne gönlüm vardır, ne de tenim.
Gönül deryana akar,bu garip çay…
Seni anar tek şubat değil, her ay.
Tüm aylarda sen varsın, her günde sen.
Dünlerimde sen vardın,bugün de sen.
Mustafa EROL
Antalya/Manavgat
Cevap Yaz