4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1288
Okunma
günlerdir bir hastane odasındaydı
gözleri pencerede,
yavaş yavaş aydınlandı gökyüzü
sabahın ilk ışıklarını değdi yüzüne.
gerileri gitti bir an,
ölümle yaşam arasında geçirdiği,
o ipincecik çizgiye...
" artık uyutun "
diyen Dr’un sesiyle bir anda yok olmuştu herşey,
saatlar sonra uyandı, çığlığa dönüşen acılarla,
gözlerinden yaşlar akıyor, ağlıyordu,
bakındı etrafına,
sevenlerinin gözlerinde titreşiyordu endişe...
zorlu geçen saatler, günler, geceler,
başucunda O’na sevgiyle bakan,
anne gibi dokunan hemşire...
geçmiş yaşanıp bitmişti,
geleceği ise kocaman bir bilinmez,
sessizce söz verdi kendine ,
hiç bir şeyi ertelemeyecekti yaşamında,
ve
sadece an’ı yaşayacaktı ,bundan böyle...
14.02.2009 kızıltoprak
Nursen ATEŞ
Şiirin sahibi
Cevap Yaz