Bir türkü tutturmuş yel, avaz avaz,
Sarmış her yanını, tam kuru ayaz,
Gözleri dumanlı, saçlar bembeyaz,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Kekikli koyların karlarla dolmuş,
Aşılmaz yarların düpedüz olmuş,
Kasnak meşeleri bile kaybolmuş,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Giymeden sırtına ak kepeneği;
Kuşlar, kelebekler, kır çiçekleri,
Terk etmişler belli duy gerçekleri,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Erir zerre zerre harcanan her an,
Giden gelmez amma diliyor aman,
Hicrandan, hüzünden yanıyor yaman,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Bağrında sedirler çadır kurardı,
Gelen gölgesinde huzur arardı,
Keklik nağmeleri ruhu sarardı,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Dil bilmez uykuda, kabus görüyor,
Esen rüzgârlardan haber soruyor,
Başına kış gelmiş kafa yoruyor,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Kâr olmayan yerde kervan geçmiyor,
Gönül ah ediyor, gözler seçmiyor,
Issız vadilerde kartal uçmuyor,
Kara günlerinde yalnız, dağlar hey!

Özcan İşler