ne olur bakma bana öyle tersten
mahcup halin üzerken beni
dünlerinden kalma yorgunluğun
takatsiz bırakırken seni
sokaklarında baykuşlar tetikte
son nefesini akbabalar beklerken
direniş göstermeden gidersen eğer
suların çekilirse boğazlarından
gemilerin saplanırsa bataklığa
çınarların kök salmış toprağında
can damarları bir bir yok edilirse
tarihin iz düşümleri silinirse
ak sayfalı geçmişinden
ben utanırım onurlu asaletimden!

evlatların kardeş kavgalarında
caddelerinde kanları sebil olmuşsa
hele birde içten içe feth ediliyorsan
sana can-ı kurban olanlar
hala oyunda, oynaştaysa akşamlarında
ezilen evlatların kimsesiz
sömürülen kıymetlerin sahipsiz kalmışsa
pazarlanan çocukların yitmişse
zambakların saksılarında zehirlenmişse
uçuşan güvercinlerin kanadı kırıksa
ben utanırım onurlu asaletimden!

yeditepende nankörleşmiş morrisler
ya da manukyanlar çadır kurmuşsa
sen benden el çekiyorken yavaştan
sahipsizliğinde bizansa yar olurken
seni bu hale koyanlara öfkelerim büyük
yüreğime kazınan o büyük andında
kimselere yar etmem en büyük yeminle
sanmaki ben gaflet ve ihanetteyim
seni,namerde bırakmayacak kudretteyim
dün kavgalarımdaydın bugün gibi
yarınlarda kavgalarım sen olacak
unutursam ecdadıma verdiğim sözleri
iste o zaman ben
utanırım taşıdığım onurlu asaletimden
melekler şehri İSTANBUL’um!..