Ne kadar uzaksın
Ne kadar bendesin oysa
Kirpiklerimin ucuna takılı kalmış kelebek
Saçlarıma sarılan rüzgar
Uykularımın derin vadisi
Düşlerimin varisi
Mevsimlerimdesin her an
Seninle değişir aylar
Seninle değişir dalda yaprak
Seninle uçar kuşlar
Denizde dalga seninle vurur kumlara kendini
Uçurtmalara takarım çocuk çığlıklarımı sevinçle
Seninle dolar gecem seninle doğar gün
Ayrılığın depremini unutmak için
Her anıma seni kazırım
Tunçtan heykeller yaparım hatıralarını
Aynama yüzün aks eder
Duvarda hayalin
Avuntularımla geçiyor her şey
Zamana adını yazdığımdan beri
Hiç ihanet etmeden
Seni bekliyor saksıda çiçekler
Masamda yazılı not
Takvim hala o günde
Saat hep aynı
Gelmeni bekleyen her şey
Her şey aynı yerde
Zamanı dondurmuşum
Saçlarıma sözüm geçmedi yalnız
Beyazlamışlar farkında değilim
Sensizliğin farkına varmamak için direnmelerimin
Hatırası olsunlar
Unutmadım bilesin
Unutmak zayıflıktır derdin
Unutamamak neydi söylememiştin
Cüzamlı bir hasta gibiyim şehrin sokaklarında
Şehir üstüme , üstüme yıkılıyor sanki
Yalnızlık kahreden zıpkın
Çeksem gelmiyor yüreğime saplanmış
Sevdama ihanet etmemek için
Ölemiyorum
Ya gel ya bırak unutayım
Zayıflık bende kalsın

Orhan Bektaş