2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
914
Okunma
Derğerli gönül datlarım hepiniz bilirsiniz hayatın yaşam yününden tatlı tarafları olduğu gibi bazende acı süprüzleri vardır.İşte bende bu şiiri mi öyle bir ortamda yamıştım,bazen çaresizlikler insanı yoğun duyğularla boğuyor o atmosfer içinde yoğunlaşan memleket meseleleri diğer yanda aile özel meselerinden içinden kaynaklaşan dramlar diye kouyu bağlıyorum .Tüm dostlarıma huzur dolu yıllar dilerken sevgiler ve saygılar sunuyorum.
Allahın aşkıyla yanan gönüller,
Kimi mecnun olmuş,kimi olmakta.
İlk baharda açan kar çiçekleri,
Kimi domurcuk dur kimi solmakta.
Şu hayat dalında toplum fertleri,
Kimi sürünüyor,kimi refahta.
Öyle insan var ki bitmez dertleri,
Kimi çekmiş ölmüş,kimi çekmekte.
Bu dünya kahırlı çilesi dolu,
Aldatan,kandıran hilesi dolu.
Zenginin parası,filesi dolu,
Fakir sıkıntılı yavan ekmekte.
Kırılmış dalları kurumuş yaprak,
Yağmurlar yağmıyor çatlamış toprak,
Unutmuş gülmeyi,tükenmiş şakrak,
Dizinde ağrı var heran sekmekte.
ÖZGÜR’ ün bu ömrü bir gün bitecek,
Ecel şerbetini er geç içecek.
Sırat köprüsünden nasıl geçecek,
Her gün tövbekardır yine korkmakta.
{Kâzım Özgür 25/NİSAN/1990}
Cevap Yaz