2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1379
Okunma
Kalemim elimde.
Boş bir kağıta bakıyorum.
Dalıyorum...
İçimi kavururken yazmanın aşifteliği;
En anlamlı kelimeleri bulamıyorum.
Düşünüyoum...
Sorgu altında nöbetçi ifadeleri beklerken;
Yüzümü çizgilerle dolduruyorum.
Ağlıyorum...
Bir ses ki göğsümü yırtıp çıkan...
Kendimi geceye atamıyorum.
Yalvarıyorum...
Daldıkça düşünüyor, düşündükçe ağlıyorum.
Bir ağlama sonrası yalvarıyorum.
Anlıyorum...
Dualarımın kabul ediliş anı;
Yazamamak korkusuna nikahlanıyorum.
Sonra bir kalem açıyorum,
İmzalıyorum.
Boşandıkça yaşıyorum.
Boşandıkça yazıyorum...
Cevap Yaz