Deli rüzgârlar mı esti bu şehirden?
Beni nasıl kopardın yüreğinden?
O içimdeki yanan hasretim
Bir kıvılcım gibi durmadan yanıp büyürken,
Bir ferahlık isterken yüreğimde,
Tam bitti derken özlemlerim,
Bu şehir beni koparmış yüreğinden.

Hep yaşadıklarım,
Tatmak istemediklerimdi,
Görmek istemediklerimdi,
Bu bitkin hallerimdi.
Ayağa kalkıp da,
Özlemimi haykırmak istediğim
Sokaklardı tekmelenip, terk edildiğim.

Birçok kez denedim mutlu olmayı.
Ama hep ertelendim.
Yuvasından düşen yavru bir kuş gibi
Ne yapacağımı bilemedim.

Hep aramakla geçti ömrüm.
Hep yanlışlarda çırpındım.
Hep kıvrandım acılardan.
Vazgeçemedim benden vazgeçenlerden.
Utandım zamanla kendimden.
İçime ata ata biriken korkularımla
Defalarca boğuldum yeniden.

Hep ilk basamaktaydım.
Son basamak yakındı ama
Adım atıp da varamadım oraya.
Tutamadım yüreğimi, bedenimi iğneleyen elleri.
Kaygısız olamadım, kararsızdım.

Özlemlerim, hasretlerim,
Hepsi bu şehir içindi.
Ümitlerimi, hayallerimi yağmalayan özlemlerimdi.
Beni unutan bu şehirdi,
Bu şehirdeydi.
Bu şehir beni unutmuş besbelli.